El fin del viaje

Het einde van de reis... Van het einde naar het midden van de wereld. Een wereld die gigantisch blijkt te zijn, we hebben toch ons doel bereikt. Mischien heel metaforisch: als je maar doorgaat, doorzet, hoe hoog de bergen ook zijn of hoe hard de wind ook waait, uiteindelijk kom je er wel. En euphorisch gevoel toen we bij het monument van Mitad del Mundo stonden te juichen, te springen, te lachen!

Nu een paar dagen later, de fietsen staan al te vertoffen tegen de muur van de casa de ciclista in Quito, wordt dit euphorische gevoel gemengt met nog vele andere emoties. We vertellen en luisteren naar avonturen van de andere fietsers in de casa. Sommige staan klaar om te beginnen aan het grote avontuur, het onze is voorbij. Maar een avontuur was het!

En is het nomadische leven echt over? Zullen we binnenkort weer op debank thuis zitten? Al onze vrienden weer zien? (of zullen we stiekem toch door naar Alaska fietsen?)

Het was een avontuur om nooit tevergeten. Een avontuur om te delen. Met elkaar, met alle fietsers onderweg, alle lieve mensen die we zijn tegengekomen en met jullie allemaal!

Nog wat statestieken:
Aantal km: 11000km
Aantal km op de fiets: 8000km
Aantal landen: 5 (Argentinie, Chile, Bolivia, Peru, Ecuador)
Aantal lekke banden: 2 (1 per Roos)
Aantal fietsers ontmoet: 150

Un grande abrazo,
Rosaen Rosa

P.S. Onze blog is helaas gecrasht waardoor alle verhalen zijn verdwenen. Mocht je iets ervan hebben uitgeprint laat het ons weten. Heel graag!

P.S.2 Je bent een echte fietser of niet! We plannen al de volgende fietstocht en dat wordt een Tour de Holanda! We willen alle fietsvrienden en fans opzoeken! :) Dus ben je een fietsvriend of een fan plaats een reactie en wij komen langs in september!

Ode a la bicileta (y nuestros amigos)!

We made it! We cycled from the end to the middle of the world! After many hours, days, weeks and ultimately months, we acomplished our mission on july 21st 2014 at Mitad del Mundo, Ecuador.

Sitting next to our tent at the casa de ciclistas in Tumbaco, we try to come up with some sweeping statements about this trip. How was it? We definately expect that question when we come home. Maybe it´s too early to oversee it all and of course we experienced all kind of emotions, but in general we show a big smile while remeniscing.

We are grateful to all the nice people we met on our way. In our first months in Patagonia we met over 100 cyclists on their way south. They all felt like firends and gave us loads of good advises for the road ahead. Some of these meetings made deep impressions and stayed long in our minds and conversations. Like the cicling families we met. Sanne, Maike, Jouke, Petter, Guy, Mathieu, Andrew, Julien and Greg; our lives were running parallel for a while, heading north. It was great to share the route and the road with common aspiration and similar dreams. The extreme wind, endless washboard and lonesome desert were just much more fun together!

One of the frequent asked questions was why we dicided to ride a bike. It´s because we like to travel slow, to experience nature, to see the landscape changing and to get to know other cultures. Everywhere we were going we experienced great hospitality, wich made us able to see, smell, and taste the different countries. And it turned out to be a good language school! All the lovely mamitas (who cared so much about our vegetarian eating habits), friendly friends, policemen and bomberos deserve a special place in our hearts. We in Holland can learn from this spontaneity and warmth.

Some people think that the world is getting smaller nowadays. We are not sure if we agree with this statement; we cycled one hemisphere and covered a rough 11000 km and still find the world pretty big. But internet wasa good medium to stay in touch with Holland. Route related we could always consult Janneke and Benno. We might seem adventurous but they did it first! With their tips and advises we were sure we took the most beautiful route. We are looking foreward to get to know you in real. :)

It´s time to put the bikes in a box. We feel melancholy for the live we leave behind, but theexcitement for what is coming grows. Our love for the open road is bigger than it ever has has been, and one thing is for sure: the bike lifes continues!